شب جمعه که شود، جرم و خطا می‌بخشند دست خالی نرو، با شوق بیا می‌بخشند این کریمان همه احوال مرا می‌پرسند این کریمان همه عصیان مرا می‌بخشند ثروتِ فقر که دارم همه سرمایه‌ام است اغنیا را به نیاز فقرا می‌بخشند رزق ما را برسانید ز بازار نجف از همان سفره که نعمت به گدا می‌بخشند مطمئناً سببش یک نظر فاطمه است قطره اشکی که بر این بی سر و پا …

ادامه مطلب

  هر شب جمعه صدای مادر آید از حرم من تمام عمر دنبال صدای مادرم می‌زند ناله بُنَیَّ کو لباس کهنه‌ات؟ کو سرت، کو حنجرت، کو یاورت، کو دخترم؟ بشکند دست کسی که دستْ بر مویت زده گیسویت خاکی شد و من خاک می‌ریزم سرم مثل من پیشانی‌ات با تیزی سنگی شکست درد می‌گیرد کنار تو دوباره پیکرم پیش چشمانم تو را با حوصله سر می‌برند پیکر تو زیر و …

ادامه مطلب

فرشتگان خدایی به عرش رحمانی همه به حال شعف در پی چراغانی به کف زنی شده مشغول بهر پیوندی و می کنند به سوی زمین گل افشانی در آسمان مدینه زنند بال و پری به دور خانه طاها، حبیب ربانی به روز اول ماهی که هست ذی الحجه مدینه گشت مهیا برای مهمانی مدینه غرق سرور است بهر پیوندی میان دو گل خلقت کمال انسانی یکی بود گل دردانه رسول …

ادامه مطلب

آسمان می‌خواند امشب، قدسیان دف می‌زنند حوریان کِل می‌کشند و خاکیان کف می‌زنند شیر عاشق کش! کدام آهو دلت را برده است؟ تیغ مرحب جو! کدام ابرو دلت را برده است؟ آسمانی بی کرانی، عاشق دریا شدی آمدی آیینه‌ی انسیه‌ی حورا شدی امشب ای زیباترین! ای دلبر کوثر بیا! شب، شبِ عشق است، ای داماد پیغمبر بیا! بیش از این ها با دل محبوب ما بازی نکن پیش این نیلوفر …

ادامه مطلب

خدائی باز هم این غیرت کبوترها که مرهمی شده بر زخم جسم پرپرتان  به روی بام به جسم تو سایه گستردند که لااقل نخورد آفتاب پیکرتان شاعر=مهدی مقیمی         هرچند که زیر آفتاب است تنت صد شکر که غارت نشده پیرهنت دیدند کبوتران تو را بر روی بام با گریه شدند سایبان بدنت شاعر=مهدی شریفی           زهر آمد و بر جوانه‌ی تاک افتاد …

ادامه مطلب

قرار نیست به او احترام بگذارد قرار نیست برایش مرام بگذارد بناست پشت در حجره با زبان بدش نمک روی دل زخم امام بگذارد گرفته کاسه ی آبی به دست و میخواهد عزیز فاطمه را تشنه کام بگذارد سرش نمیشکند در مسیر بام اگر که پله پله ی این پشت بام بگذارد میان روضه ی شام و مدینه اشکش را مردد است برای کدام بگذارد همیشه خواسته گریه برای زینب …

ادامه مطلب

از همان روز ولادت قلبِ مضطر داشتی پیش چشمت چشمه‌ای از حوضِ کوثر داشتی مشت را بر خاک، می‌کوبیدی و می‌سوختی هر زمان که روضه‌ی جانسوزِ مادر داشتی در سرت رویای روزِ انتقامی سخت بود محشری سوزان به ذهنت قبلِ محشر داشتی روزگارت می‌گذشت و غصه‌هایت کم نشد بر دلت غم روی غم‌های مکرر داشتی بین شهری که پر از دشمن پر از خونخوار بود لااقل در خانه‌ات ای کاش، …

ادامه مطلب

۰۴۶۷ تشنگى از نگاهتان پيداست جگرت بى شكيب میسوزد جگر پاره پاره‌ات پيشِ عده‌اى نانجيب میسوزد دست و پا میزنى و می‌گويى جرعه‌اى آب…تا كه جان گيرم باز تكرار مى‌كنى آقا جرعه‌اى آب…وَرنَه میميرم… چقَدَر پير گشته‌اى آقا گيسوانت همه سفيد شده داغ كه به روى دل دارى؟ پدرى كه ز زهر شهيد شده؟ همه ى شهر با تو لج كردند دلشكسته شدى و مايوسى حس غربت به خانه ات …

ادامه مطلب

روی خاک حجره افتاده سر ابن الرضا آه ، آه از لحظه های آخرِ ابن الرضا جای جای خانه را پر کرده اند از هلهله تا نیاید ذکر مادر مادر ِابن الرضا بر جوانیش بریزد چشم ِ پیری ، اشک خون گشته دیگر زندگی ، درد سر ابن الرضا بی کسی شد قسمت آن که کس هر بی کس است ای اجل تنها تو هستی یاور ابن الرضا بس کن …

ادامه مطلب

تو از ازل جوادی و ما از ازل فقیر یا ایهاالجواد تصدق علی الفقیر حس کرده است ثروت عالم به دست اوست وقتی گرفته است تو را در بغل فقیر این گوشه چشم توست که اکسیر اعظم است با یک نگاه تو به غنی شد بدل فقیر از حداکثر همه سر بوده هر زمان از تو رسیده است به حداقل ، فقیر از دیگران اگر چه شنیده کرم ، ولی …

ادامه مطلب