شعر شب جمعه_امام حسین(ع)

هر شب جمعه صدای مادر آید از حرم

من تمام عمر دنبال صدای مادرم

می‌زند ناله بُنَیَّ کو لباس کهنه‌ات؟

کو سرت، کو حنجرت، کو یاورت، کو دخترم؟

بشکند دست کسی که دستْ بر مویت زده

گیسویت خاکی شد و من خاک می‌ریزم

سرم مثل من پیشانی‌ات با تیزی سنگی شکست

درد می‌گیرد کنار تو دوباره پیکرم

پیش چشمانم تو را با حوصله سر می‌برند

پیکر تو زیر و رو شد پیش چشمان ترم

شاعر: قاسم نعمتی