شعر شهادت امام جواد(ع)

قرار نیست به او احترام بگذارد
قرار نیست برایش مرام بگذارد

بناست پشت در حجره با زبان بدش
نمک روی دل زخم امام بگذارد

گرفته کاسه ی آبی به دست و میخواهد
عزیز فاطمه را تشنه کام بگذارد

سرش نمیشکند در مسیر بام اگر
که پله پله ی این پشت بام بگذارد

میان روضه ی شام و مدینه اشکش را
مردد است برای کدام بگذارد

همیشه خواسته گریه برای زینب را
به پای روضه ی بزم حرام بگذارد

دوباره خوانده لبش روضه ی مصیبت آب
دل شکسته ی او گفت آه آه رباب

شاعر=علی رضوانی