حیاء در مقابل رسم های غلط

حیاء در مقابل رسم های غلط

حیاء از مبارزه با رسمهای غلط و عادتهای خرافی. گاهی رسم غلط و سنت غلطی در جامعه جا می افتد، آنقدرجا می افتد که مقدس می شود، آن قدر جا می افتد که تبدیل به عبادت می شود و شکستن آن مشکل می شود، آیا اینجا جای حیاست؟ خیر،

داستان

عمربن عبدالعزیز در مقابل سب کنندگان علی (علیه السلام) که حدود شصت سال سبّ امیرالمؤمنین را می کردند، سنت را شکست. مردم آنقدر به این موضوع عادت کرده بودند که شخصی پنج وعده بالای مَأذَنه می رفت و بعد از اذان سبّ امیرالمؤمنین می کرد. در مسیر شام به معاویه گفتند امروز در خطبه های نماز جمعه یادت رفت سبّ کنی و ناسزا بگویی، گفت همین جا قضایش را انجام می دهم، مسجدی بسازید به نام مسجد سبّ علی. دستور داد مسجدی به نام سبّ امیرالمؤمنین بسازند، شصت سال این گونه بود. حالا گاهی برادران اهل سنت می گویند لعن از کجا راه پیدا کرده است؟ سبّ از کجا آمده؟ اصلاً بنیان گذار سبّ و لعن معاویه است. آنها شروع کردند به سبّ امیرالمؤمنین (علیه السلام) این طرف هم (شیعیان و بعضی از بزرگان و اهل بیت) موضع گرفتند. چرا اینقدر از فضائل اهل بیت در روایات صحبت شده؟ در زیارت جامعه ی کبیره، زیارت امین الله، زیارت عاشورا؛ برای این که داشتند اهل بیت را از بین می بردند، بیش از نیم قرن تا سال 99 هجری؛ یعنی یک قرن بعد
از رحلت پیغمبر این موضوع سبّ ادامه داشت. حالا جناب عمربن عبدالعزیز آمده این سنت را بردارد، مگر می گذارند! فریاد اعتراض مردم بلند شد، حتی بعضیها گفتند حاضریم حد بخوریم. گفت اگر سبّ کنید حد می زنم، شلاق می زنم، گفتند: حد می خوریم ولی دست از سبّ برنمی داریم. بعضیها به او نوشتند جناب عمربن عبدالعزیز، یک سال دیگر به ما اجازه بده که سب کنیم منتها آن را کم می کنیم از دو خطبه به یک خطبه می رسانیم از پنج نماز به دو نماز می رسانیم، آن را به تدریج کم می کنیم تا سبّ ریشه کن کنیم.

جهاد با نفس، استاد مظاهری، ج 1-2، ص 11-12