آیتى از خداست معصومه
لطف بی انتهاست معصومه
جلوه اى از جمال قرآن را
چهره اى حق نماست معصومه
عطر باغ محمدى دارد
زادۀ مصطفى است معصومه
پرتوى از تلألؤ زهرا
گوهرى پربهاست معصومه
ماه عفت نقاب آل كسا
دختر مرتضى است معصومه
اخترى در مدار شمس شموس
یعنى اخت الرّضاست معصومه
زائران، یک در بهشت اینجاست
تربتش باصفا است معصومه
در توسل به عترت و قرآن
باب حاجات ماست معصومه
از مدینه به قصد خطّۀ طوس
رهروى خسته پاست معصومه
تا زیارت كند برادرِ خود
فكر و ذكرش دعاست معصومه
روز و شب عاشق بیابان گرد
خواهرى باوفاست معصومه
یا مگر اوست زینب دگرى
كز برادر جدا است معصومه
تا بدانى كه نیمه ره جان داد
بنگر اكنون كجاست معصومه
از وطن دور و از برادر دور
حسرتش غم فزاست معصومه
گر چه نشكسته سینه و پهلوش
در دلش داغ هاست معصومه
داغ زهرا و داغ اجدادش
وارث كربلاست معصومه
هر حسینیه بیت اوست «حسان»
چون كه صاحب عزاست معصومه
