شعر شهادت امام صادق(ع)

بُردند اگر هجوم به بیت مطهّرش

در پشت در نبود گرانمایه همسرش

شد بسته گرچه به ریسمان دو دست او

بر سر نبود تیغ عدوی ستمگرش

گیرم که گشت همسر او غرقِ غم ولی

دیگر نخورد ضرب غلافی به پیکرش

گیرم که ریخت اشک عزیزانش از جفا

دیگر نسوخت لاله‌ی کوثر برابرش

گیرم که بود مادر طفلان او غمین

دیگر نبود غنچه‌ی نشکفته پرپرش

باید گریست در غم آن طفل نازنین

طفلی که دید حادثه در بطنِ مادرش

با آن که برد پای پیاده عدو ورا

دیگر نبود شاهد آن لحظه دخترش

عمامه‌اش فتاد اگر چه ز سر ولی

دیگر نبود هجمه‌ی نا اهل بر سرش

از غصّه دید گریه‌ی اهل و عیال خود

امّا ندید صدْمه به پهلوی همسرش

گرچه نشست آه و فغانش به دل ولی

سیلی نخورد بر رخ تنها صنوبرش

خون می‌شود دو دیده‌ی "یاسر" چو قلب یار

زین ظلمِ بی شمار که سخت‌ است باورش