#امام_رضا
یک بار دیگر در دلم اعجاز کردی
فصل نویی از عشق را آغاز کردی
روح مرا آماده ی پرواز کردی؛
تا اینکه درب خانه ات را باز کردی
باب الکرم، باب العطا، مولای خوبم!
آقا اجازه هست این در را بکوبم؟!
خود شاهدی در این دو ماهه با دل زار
با گنبدت از دور بودم گرم ديدار
کوه مصیبت ها به دل می گشت آوار
تا زائرت را پشت در دیدیم هر بار
مشهد بقیع کشور ایران شده بود
قلب کبوترهای تو ویران شده بود
ماندیم پشت درب های بسته با اشک
شب مونس ما اشک بود و روزها اشک
شد روشنایی بخش چشم تار ما اشک
آرامش قلب پر از خون گدا اشک
پشت در بیت الکرم ماندن، عذاب است
دو ماه دور از این حرم ماندن، عذاب است
من هر چه دارم از عطای توست آقا
ره توشه ام جود و سخای توست آقا
بالاترین نعمت ولای توست آقا
درمان هر دردی دوای توست آقا
خوشحالم از اینکه در این خانه وا شد
این سرزمین لبریز از لطف رضا شد
با کوله بار درد، هر باری رسیدیم
جز لطف بی اندازه ات چیزی ندیدیم
تنها نه اینکه از کراماتت شنیدیم
ما معجزات نابی از چشم تو دیدیم
تا پنجره فولاد باشد غم نداریم
جز تو طبیبی در همه عالم نداریم
هر کس دخیل تو شده حاجت گرفته
هر کس شده خاک درت قیمت گرفته
هر کس شده خار شما عزّت گرفته
هر کس که دل داده به تو، جنّت گرفته
ما هر چه داریم از عنایات تو داریم
ما مستمندان جز تو سلطانی نداریم
ای هشتمین خورشیدِ عرش کبریایی
تو مثل جدّ خود غریب الغربایی
زنده نگهدار غم کرب و بلایی
گریه کن شاه شهید سرجدایی
هر روز یاد ناله ی "یابن الشبیبم"
هر دم به یاد روضه ی "شیب الخضیبم"
علی بیرقدار
