در سال ۱۳۳۸ در شب میلاد حضرت ختمی مرتبت، کودکی در شهر قم پا به عرصه هستی گزارش که نامش را به عشق محمد (صلی الله علیه واله) مصطفی نهادند. او در آغوش گرم خانواده، روزهای شیرین کودکی را پشت سر نهاد و در ۶ سالگی به مدرسه رفت. تا سال دوم راهنمایی به تحصیل اشتغال داشت و سپس مشغول کار شد.
مصطفی به رشته کاراته علاقم‌ند بود. با آغاز انقلاب، در صف جمعیت مبارز قم قرار گرفت و در ماه رمضان سال ۱۳۵۷ به دست نیروهای ساواک زندانی شد. آنها پس از ضرب و شتم شدید، وی را آزاد کردند; اما او همچنان درجریان بر پایی تظاهرات، در انجام فعالیت‌های سیاسی خود ثابت قدم ماند. مصطفی در یکی از راه‌پیمایی‌ها مجروح و زندانی شد و با پیروزی انقلاب از زندان آزاد گردید. سپس تصمیم گرفت برای حمایت از دستاوردهای انقلاب، لباس سبز سپاه را بر تن کند. کلهری حدود یک سال محافظ امام (س) بود و در کمیته نیز فعالیت می‌نمود.
غائله کردستان صحنه دیگری از جهاد و رزم مصطفی بود. او با سمت مسوول خط پدافندی زید، تا قبل از عملیات رمضان، به امرشناسایی و مقابله با ضد انقلاب پرداخت. آن‌گاه راهی جبهه‌های جنوب شد و تا پایان عملیات بدر، با سمت معاون گردان امام سجاد (علیه السلام) و فرمانده گردان سیدالشهدا (علیه السلام) از لشکر ۱۷ علی‌بن ابیطالب(ع) به نبرد پرداخت. کلهری در عملیات رمضان و محرم (دهلران) از ناحیه بازو و سینه و در عملیات والفجر، از ناحیه پا به شدت مجروح شد. او درسال ۱۳۶۱ سنت رسول‌الله (صل الله علیه واله) را ارج نهاد و ازدواج کرد. دو سال زندگی مشترک، زنجیر تعلقی از دنیا بر گردن او ننهاد و سرانجام در اسفند ماه سال ۱۳۶۳ در عملیات بدر بر اثر اصابت تیری به سرش، به شهادت رسید.
