ایشان سیّده‌ای جلیل القدر، عظیم الشأن و بسیار بزرگوار بود. علامه نسّابه ابواسماعیل بن ابراهیم طباطبا، نخستین شخصِ مهاجر از این خاندان را، محمد کابلی، جدّ اول امامزاده سیده سلمه ذکر می‌نماید و می‌نویسد: «هنگامی که پدرش در کابل به شهادت رسید، او به مدینه گریخت و از آنجا به قم مهاجرت کرد و در همین شهر وفات یافت. فرزندان او در قم و خراسان، ری و اصفهان پراکنده شدند. پدر امامزاده سیده سلمه، امامزاده علی اکبر، از قم به روستای ابرجس رفت و در همانجا ماند تا به درود حیات گفت و مردمان خیّر برگرد مزار او بقعه‌ای ساختند که تاکنون زیارتگاه دوستداران اهل بیت (علیهم السلام) است.
ظاهراً سیّده سلمه خاتون که امروزه به اُمّ سلمه مشهور است به روستای نایه مهاجرت کرده و بعید نیست که او همسر امامزاده سیّد اسحاق علوی مدفون در همین روستا باشد. عمّه وی سیّده کلثم بنت محمد الکابلی معروف به اُمّ کلمه در کنار اُمّ سلمه مدفون میباشد. زیارتگاه این دو بانو از مزارات مشهور اطراف قم به شمار می‌آید که مورد توجه اهالی روستای نایه و دیگر روستاهای همجوار است.
منابع: الشجرة الطیّبه 1: 11، منتقلة الطالبیّه: 19 و 252، الشجره المبارکه: 19، سرالسلسله العلویه: 8 ـ 10، الفخری: 85 ـ 88، المجدی: 45.
