این شهید بزرگ در وصیت نامه از شهادت می نویسد و جانفشانی در راه اسلام را وظیفه خود می بیند و ادامه می دهد: توفیق یافتم که در این نبرد شرکت کنم ولی برای امت قهرمان و شهید پرورم چه کنم که توانایی به قلم درآوردن لحظه های شور انگیز و روحانی را ندارم، پدران و مادران اگر فرزندان شما در این جبهه ها شهید می شوند به خاطر انقلاب اسلامی است ،ما نوکر این انقلابیم خون گرم بریز تا درخت اسلام آبیاری شود.
شهید علی اصغر امینی بیات ، شرکت در جبهه های جنگ را افتخار برای خود و نظام جمهوری اسلامی می دانست ، شهیدی که با داشتن دو تا فرزند ، عشق و علاقه به خانواده را کنار گذاشت و در راه اسلام و دفاع از آرمان های اسلامی و مرز و بوم کشورش در برابر جبهه باطل و استکباری ایستاد.
مردی که دل از زمین می برد تا با روح آسمانی اش به عرش بپیوندد تا فصل فصل زندگی و رشادت هایش در یادها زنده بماند و از او اسطوره ای بسازد که بیان جانفشانی هایش راه روشنی برای مردان و زنانی شود که به دنبال آزادی و استکبار ستیزی هستند.
شهادت طلبی یعنی باور به خدا و معاد، اعتقاد راسخ بر درستی و بر حق بودن راه اسلام ناب محمدی(ص)، ایستادگی در مقابل دشمن، ایثار و فداکاری جهت حفظ ارزش های انقلاب و اسلام ناب، خستگی ناپذیری است.
این راه و منش مردانی است که با تکیه بر مردانگی و توسل به خدا در راه حق قدم برمی داند و الگو می گیرند از شهدای کربلا که با ولایت مداری ، در برابر دشمنان ایستادند و به ترویج آموزه های اسلامی و دینی و احیای سیره رسول اکرم (ص) پرداختند و فرهنگ عاشورایی و حسینی (ع) را رقم زدند.
علی اصغر امینی بیات در ششم فروردین ماه سال 1341 هجری شمسی در روستای زرند ساوه متولد شد، او پس از گذراندن دوره راهنمایی به همراه خانواده اش به شهر مذهبی و مقدس قم، هجرت کرد و مشغول کار شد و سپس در آستانه بازگشت حضرت امام خمینی(ره) به ایران، به تهران شتافت و به عضویت کمیته استقبال از ایشان در آمد.
بعد از انقلاب برای مدتی عضو کمیته انقلاب اسلامی بود و پس از آن به عضویت سپاه پاسدران انقلاب اسلامی درآمد و پس از گذراندن دوره آموزش نظامی، به عنوان مربی تخریب در پادگان آموزشی 19 دی قم، به آموزش رزمندگان اسلام مشغول شد.
مریم امینی بیات خواهر شهید علی اصغر در گفت وگو با ایرنا ، از خصوصیات اخلاقی برادرش می گوید که علی اصغر در برابر مصایب و مشکلات صبر می کرد و هرگز زبان به اعتراض نمی گشود و هرگز از مسائل کاری در خانه بحث نمی کرد و با سکوت و توکل بر خدا کارهایش را پیش می برد.
وی می گفت: آن شهید بزرگوار زندگی اش را بر پایه خدامحوری استوار کرده بود و به احکام اسلامی توجه خاصی داشت، و زندگی اش با اعمال عبادی عجین شده بود به گونه ای که در عمل به فرایض به خصوص نماز، هرگز کوتاهی نمی کرد.
بیات با بیان اینکه شهید در برخورد با دیگران متانت در رفتار و کردار داشت گفت: هرگز کسی را از خود نمی رنجاند و سعی می کرد با هر کسی مقتضی سنش با او رفتار کند از این رو باعث شده بود تا همه به او علاقه مند شوند.
وی افزود: صداقت در گفتار و رفتار، احترام به والدین و سایر اقشار مردم، جانفشانی در راه دین اسلام، ولایت مداری و دین داری، ایثار و از خودگذشتی و توجه به امور دیگران از مهمترین ویژگی های اخلاقی و رفتاری این شهید بود.
سرانجام ایشان طبق پیش بینی هایی که کرده بود در روز 13 آبان سال 1362 در ارتفاعات 'کانی مانگا' در جبهه غرب به شهادت رسید.
