امانت‌داری یکی از مصادق روشن رعایت عهد است
«إنَّ اللّهَ يَأْمُرُكُمْ أنْ تُؤَدُّوا الاْماناتِ اِلى اَهْلِها...» (نساء ۵۸)
ترجمه:«همانا خداوند به شما فرمان مى دهد كه امانت ها را به صاحبانش رد كنيد»
یکى از مصادیق روشن عهد، که مورد تأکید قرار گرفته و در بعضى آیات، در کنار عهد ذکر شده، امانت‌دارى است. رعایت عهد و اداى امانت، نزد همه عقلا، از هر دین و مذهبى که باشند، محترم است. از این‌جا است که علماى اصولى گفته‌اند: حکم به لزوم رعایت عهد و اداى امانت از مستقلات عقلیه است؛ یعنى عقل بدون کمک وحى، آن را درک مى‌کند. رعایت عهد یکى از مصادیق بارز صلاح، معروف و عدالت است؛ چنان که پیمان‌شکنى و نقض عهد و خیانت در امانت نیز از مصادیق آشکار ظلم، منکر و فساد است.
مسلّماً منظور از این امانت‌ها (الامانات) همان امانت‌هاى معمولى و مالىِ رایج میان مردم است؛ هر چند که احتمالا، مى‌توان حکم این آیه را به امانت‌هاى الهى و امانت‌هاى عمومى نیز تعمیم داد؛ مانند آن که مردم، زمام امور جامعه را به دست رهبرى مى‌سپارند که حکم امانت را دارد و نباید در آن خیانت کند.
اخلاق در قرآن جلد سوم صفحه ۱۸۹
ترجمه آیه از آیت الله مشکینی
