در عالم هستی، موجودِ نحس و شوم و بد یُمن و شرّ بِالذّات وجود ندارد و تمامی موجودات، مخلوق خدا و خیر و زیبا و خوب اند.
الَّذِی أحْسَنَ کُلَّ شَئٍ خَلْقَهُ- سجده، آیه۷
آری، نحس و شرّ نسبی وجود دارد که آن هم از ناحیهٔ خود موجودات می باشد.
سال ها، ماه ها، روزها و ساعت‌ها همه خوب و خیر هستند و سَعد و نحس بودنِ آنها به جهت رویدادها و حوادثی است که در آن ها اتفاق افتاده است؛ مانند نزول قرآن و ولادت های چهارده معصوم عليهم السلام که مبارک اند. یا به جهت نزول عذاب الهی برای قوم عاد در ۸ روز، که خداوند در قرآن، آن روزها را " ایّام نَحِسات " نامیده است. (سورهٔ فصِّلت، آیهٔ ۱۶)
اگر کسی بخواهد مسئلهٔ نحس بودن را از جهت عقل و شرع بداند، به جلد ۱۹ المیزانِ مرحوم علامهٔ طباطبایی در ذیل آیهٔ شریفهٔ: "فِي يَوْمِ نَحْسٍ مُّسْتَمِرٍّ" در سورهٔ " الْقَمَر " مراجعه کند که بیش از ۱۰ صفحه، مطالبِ عمیقِ عقلی و روانشناسی و خلاصه ی بیش از ۱۲۰ صفحه، احادیثِ بحارالأنوار و سایر کتب حدیث را به صورت تحلیلی مطرح کرده است.
نحوست ماه صفر
دلیل و سند و مدرک معتبری راجع به نحس بودن ماه صفر وجود ندارد. اتفاقات در ماه صفر مانند اسارت اهل بیت و شهادت پیامبر اکرم "صلی الله علیه و آله" و امام حسن و امام رضا "علیهما السلام" دلیلی بر نحس بودن نیست چون شهادت امام حسین "علیه السلام" در محرم، بزرگترین مصیبت است و کسی نگفته محرم، نحس است؛ محزون و عزادار بودن نیز غیر از نحس بودن است.
مرحوم علامه مجلسی که در تسلط بر احادیث بمنزله عنقای علما می باشد در زاد المعاد می فرماید: "این ماه به نحوست و شوم بودن مشهور است، بعد از نقل دو احتمال بر نحس بودن می نویسد: ولی در احادیث شیعه چیزی که دلالت بر نحوست کند ندیده ام و در روایات غیر معتبره عامه وارد شده است.
(زاد المعاد، ص ۳۷۳)
تاثیر افکار و تخیلات منفی و ناامیدی و تلقین به بدشانس و بدبخت بودن، از موانع بسیار خطرناک یک زندگی موفق و سالم و با نشاط است. در عین حال بعد از مدیریت صحیح ذهن وزندگی هدفمند، دعا و توسل و ذکر و تلاوت قرآن و توبه و استغفار و صدقه و انفاق برای دفع و رفع بلاها و گرفتاری ها و مشکلات، لازم و ضروری است.
