علمی شغل و حرفه نیست، ذوق و هنر است، مسئولیتی است که ریشه در اعماق وجود انسان‌های فرهیخته و دلسوخته دارد؛ آری، معلمی رسالتی است پیامبر گونه.
معلّم، با سرمایه بزرگِ علمِ توأم با حلم و تهذیب نفس، همچون پدری مهربان پا به پای شاگردانش در هر بحث و گفتگوی علمی و تربیتی شرکت می‌کند و در فضای مدرسه زمینه طرح پرسش‌ها را در ذهن دانش آموزان فراهم می‌سازد و آنان را به جستجوی افق‌های وسیع تر و فهم و درک علمیِ فراتر وا می‌دارد.
روان با نشاط و پرفروغش همچون نسیمی روحبخش که به گل‌های بهاری می‌وزد، استعدادهای نهفته ذهن‌ها را بارور می‌سازد و در پرتو تعامل علمیِ دانش آموزان با یکدیگر در گروه‌های آموزشی، سطح فکر آنان را ارتقا می‌بخشد.
۵
از ۵
۱۸ مشارکت کننده
