یکی از زیباترین ارزش‌های دینی، مسئله ایثار و ازخودگذشتگی در قبال مردم است. این خصلت به‌قدری اهمیت دارد که خداوند در آیاتی از قرآن به‌صورت مستقیم و غیرمستقیم به آن اشاره داشته است.
امیرالمؤمنین علیه السلام در روایتی در اهمیت ایثار فرمود: «ایثار، برترین عبادت و شکوه‌مندترین آقایى است؛ الإِیثارُ أفضَلُ عِبادَةٍ و أجَلُّ سِیادَةٍ.» (غرر الحکم، ص 61)
مرد گرسنه‌ای در مسجد مدینه به‌پا خاست و گفت، ای مسلمانان، از گرسنگی به‌تنگ آمده‌ام، مرا مهمان کنید. پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله فرمود: چه‌کسی این مرد را امشب مهمان میکند؟ امام علی علیه السلام فرمود، من، یا رسول الله. کمی بعد وارد منزل شد و از فاطمۀ زهراء(ع) پرسید: آیا غذایی در منزل داریم؟ مهمان گرسنه آورده‌ام. حضرت زهراء(ع) ایثارگرانه فرمود: در خانه ما غذایی نیست، مگر به‌اندازه خوراک دختربچه، اما امشب ایثار می‌کنیم و گرسنگی را تحمل می‌کنیم و همین مقدار غذا را به مهمان می‌بخشیم؛ مَا عِنْدَنَا إِلَّا قُوتُ الصِّبْیَةِ لَکِنَّا نُؤْثِرُ ضَیْفَنَا. على(ع) گفت: بچهها را بخوابان و من چراغ را براى مهمان خاموش مىکنم. فاطمه چنین کرد و به مهمان غذا دادند، چون صبح شد خداوند درباره آنان این آیه را نازل کرد: «وَ یُؤْثِرُونَ عَلى أَنْفُسِهِمْ وَ لَوْ کانَ بِهِمْ خَصاصَةٌ؛ و آنان را بر خود ترجیح مىدهند، گرچه خودشان را نیاز شدیدى باشد»
ای از ازل به عرش خدا تاج “فاطمه”
سیب بهشتی شب معراج “فاطمه”
فردا که اختیارشفاعت به دست توست
هستند انبیا به تو محتاج “فاطمه”
منابع:(حشر9) (الأمالی طوسی، ص185؛ وسائل الشیعة،ج9، ص462)
