به حیرتم كه چه وصفی كنم به شان علی
كه عرش و فرش بود جمله مدح خوان علی
نه من كه طبع هزاران چو من فرو ماند
ز برشمردن اوصاف بی كران علی
علو قدر همین بس بود كه در دو جهان
علیست آل محمد محمد آل علی
اگر متاع دو عالم به دست من باشد
فدای نام علی می كنم به جان علی
به آستین سعادت كجا رسد دستش
كسی كه چهره نساید بر آستان علی
بساط گلشن جنت به دیگران بخشم
اگر گلی به كف آرم ز بوستان علی
به پادشاهی عالم فرو نیارد سر
هر آن گدا كه بود ریزه خوار خوان علی
ز نقد هر دو جهان تا كه بی نیاز شوی
به جوی گوهری از گنج شایگان علی
به راه علم و عمل پیشتاز امت بود
كسی نبود درین عرصه همعنان علی
بر آشیانه ی باغ جهان از آن ننشست
كه بر فراز فلك بود آشیان علی
جهان و جیفه ی او را به نیم جو نخرید
كسی نداد طلاق جهان بسان علی
دلا ز آتش دوزخ كسی بود ایمن
كه دوستدار علی گشت و دودمان علی
اگر تو نیز چو من بنده ی گنهكاری
بجو شفاعت فردا ز خاندان علی
علی كه آیت حق بود حق بود همه را
فروغ و فخر فروشند پیروان علی
چو نظمی ار همه عالم شود مدیحه سرای
مدیحه یی نسراید كسی به شان علی
علی نظمی تبریزی
