گِله‌ای نیست اگر غُصه‌ی بی‌ حد داریم خلوتی هست که در گوشه‌ی مشهد داریم ما نرفتیم هنوز از حرمش دلتنگیم چشم امّید به دیدارِ مجدد داریم گفته سر می‌زند آن‌گونه که از سلمانی این قراریست که با صاحب مرقد داریم ما گنهکارترین‌ها وسط صحن رضا آنچه در خُلد برین خَلق ندارد داریم روضه می‌خوانم از آن شاه که در اندوهش دیده‌ای در طلب اشک مقید داریم * ای اباصلت! عبا …

ادامه مطلب

    سلام حضرتِ سلطان! سلام اقبالم! شدم گدای حریمت، به خویش می‌بالم فقط غبار تورا می‌کشم به چشم تَرم فقط مسیر تورا می‌روم در این عالَم دوباره درد خودم را نگفته یادم رفت مرا کنار ضریحت شفا بده، لالم به مستمندی‌ام اینجا همیشه مفتخرم ز حاجت نگرفته همیشه خوشحالم چو دامن تو گرفتم به دامت افتادم چه خوب! در حرم تو شکسته شد بالم غلامی تو شده کار هر …

ادامه مطلب

آن شب به دوش خلق غمی جا گرفته بود آئینه را غبـــار تماشا گرفتــه بــــود تنها نه چشم خسته‌ی هفت آسمان گریست باور کنید سینه‌ی صحرا گرفته بود غم می‌چکید از دل خرداد شصت و هشت از بس که داغ دامن او را گرفته بود از خاطرم نمی‌برم آن روز شوم را روزی که رنگ ظلمت یلدا گرفته بود در سینه‌های خسته‌ی مردان روزگار احساس تلخ بی‌پدری جا گرفته بود …

ادامه مطلب

راه گم بود، اگر نام و نشان تو نبود اگر آن ديده‌ی بر ما نگران تو نبود كوه بيداد ز بنياد نمي‌شد ويران اگر از خشم، نهيب تو، تكان تو نبود ريشه آنچه نبايد، كه ز جا بر مي‌كند؟ اگر اميد، به بازوي توان تو نبود چه كسي راه، به دنياي كرامت مي‌جست اگر انوار دل فيض‌رسان تو نبود؟ جامه‌ی نو، كه بر اين ملك كهن مي‌پوشيد؟ آه... اي پير، …

ادامه مطلب

زلال آبی و پر مهر چشمه‌ساران بود نگاه عاطفه در چشم سبزه‌زاران بود صفای آینه در سینه‌اش تبلور داشت طلوع مهر بهار و سرود باران بود حریم حرمت احرامیانِ کعبه‌ی عشق شمیم عطر نفس‌های بی‌قراران بود به سوگِ لاله‌وَشانِ فتاده در یَمِ خون کشیده سر به گریبان چو داغ‌داران بود ز التهاب کلامش شکست قامت وَهم ستیغِ اوجِ عروجِ خلیل‌واران بود سپیده را به تماشای خویش وا می‌داشت فروغ جلوه‌ی …

ادامه مطلب

  نَقل است که فَخرِ علما، شیخ بهایی  شد شامل لطف و کرم خاصِ خدایی گفتند بیا فاطمه داده‌ست رضایت معمار حرم باش، علی کرده جدایت جا داشت بنازد به همه عالم امکان روزیِ کمی نیست حرم‌سازیِ سلطان آن شیر که خورده‌ست، نهاده اثرش را او خرج حرم کرد تمام هنرش را اخلاص نشان داد، خدا داد توانش فردوسِ برین کرد بنا با دل و جانش نزدیک به اتمام حرم …

ادامه مطلب

درست آن‌گونه که با رقصِ تاک، انگور می‌ریزد  زمان گردگیری از ضریحت، نور می‌ریزد مرا بیرون نکن از خانه‌ات هرچند می‌دانم که دهقان، جنس نامرغوب خود را دور می‌ریزد نمی‌بینیم لطفت را و می‌پرسد ملک از خود: چرا شاهی طلا در دامن یک کور می‌ریزد؟ بگو این صحنه‌ی رویایی باران و گلدسته‌ست؟ و یا آب وضو از گونه‌های حور می‌ریزد؟ تو صیادی، ضریحت دام، هر کس می‌رسد از راه دلش …

ادامه مطلب

از عشقِ رضا، نبضِ زمان در نوسان‌است از برکتِ عشقش، نفسم در هیجان‌است وقتی که دلم محفلِ آشوب و هیاهوست آغوش حرم، اَمن‌ترین جای جهان‌است از برکت عشق پسرِ حضرت موسی‌است در سینه اگر قلب، چنین در ضربان‌است از سمت حریمِ رضوی آمده گویا وقتی نفسِ باد صبا مشک فشان است هر چند حرم، ثانیه‌درثانیه عشق‌است خوش‌لحظه‌ترین حالِ دعا وقت اذان‌است در دست دعای همه از جنسِ اجابت سیبِ تَر …

ادامه مطلب

باز در عرش خدا ولوله بر پا شده است دری از عرش به سمت دل ما وا شده است ازدحام است درِ بیت امام هفتم جن و انس و ملک آنجاست چه غوغا شده است همگی با دلتان راهی آنجا بشوید همه تبریک بگویید که بابا شده است آنکه عالم همگی محو جمالش هستند به رخ گل پسرش محو تماشا شده است آمده آنکه نوشتند شبیه زهرا پاره ی جان …

ادامه مطلب

قبله ی جان من امام رضاست دین و ایمان من امام رضا ست بی‌ ولایش ز مرده مرده ‌ترم جان و جانان من امام ‌رضاست هر چه کردم تلاوت قرآن روح قرآن من امام‌ رضاست چار صحنش بهشت هشت بهشت خلد و رضوان من امام ‌رضاست نسخه و دارو و طبیبم اوست درد و درمان من امام‌ رضاست خجلم از عنایت و کرمش که مرا راه داده در حرمش او …

ادامه مطلب